Polders, sloten, vlietjes, plasdras, al dit soort nattigheden in ons omringende polderland vormen de basis van tal van polderschilderijen.

Mij boeit vooral de terloopse, niet spectaculaire natuur: een plas in de weg, een sloot, een onbedoeld moeraslandje. Bij al die plekken mijmer ik over heden en verleden en mijmer ik over de inperking van dat boeiende terloopse landschap. Onlangs kwam deze uitspraak van Kester Freriks in zijn boek “Stilte, ruimte en duisternis” op mijn pad: “De ruimte is verdwenen uit Nederland, en daarom verlangen we ernaar; de stilte ook, en het duister (…) niet wat er is en wat in overdaad aanwezig is doet ons nadenken en verlangen, maar juist wat er niet is”. 

Alle indrukken en fantasieën tijdens mijn wandelingen door de polders verwerk ik op het atelier tot tekeningen en schilderijen. Zie hier een selectie ervan. Ze staan hier niet in chronologische volgorde.