Sinds 2020 ben ik dankzij corona en de expositie stilte die dat opleverde, flink aan het experimenteren geslagen. Ik vond in alle hoeken van mijn atelier nog veel papier waarop ik los kon gaan. Waaronder heel bijzonder handgeschept papier van KAHDI. Ik ging er de stralende nieuwe gouache en acrylverf van Lascaux op uitproberen.

Ik vond oude wandelkaarten waarvan ik stukken op papier plakte en waaroverheen ik verf aanbracht.

Ook deed ik tal van experimenten met notenbolsterinkt, de Belgen noemen het bister. Ook op dat prachtige handgeschepte katoenpapier.

Alles mocht, alles kon. En tot mijn genoegen heeft het een aantal juweeltjes opgeleverd.

Vluchten! Een steeds terugkerend thema in mijn werk. Ik maakte voor het eerst kennis met vluchtelingen na de Hongaarse opstand in 1956. Wij kregen bij ons thuis te maken met nogal wat gevluchte Hongaren. Mijn moeder, Hongaarse van geboorte, was tolk. Ik hoorde veel verdrietige verhalen. Ik tekende mijn emoties van me af. Met pastelkrijt. Ik was 8 jaar oud.

Later hoorde ik thuis nog meer verhalen over vluchten en etnische zuiveringen, uit de tijd dat mijn moeder klein was, uit de tijd dat Hongarije gedecimeerd werd na de Eerste Wereldoorlog. Telkens als ik sinds mijn kindertijd iets van vluchtelingen zie of hoor grijp ik weer naar potlood of kwast.

Vluchten is iets van alle tijden, leerde ik later. Vluchten is rennen voor je leven, is zoeken naar veiligheid, rust, een toekomst voor je kinderen, geluk. Vluchten kan diverse drijfveren hebben, kan massaal zijn of individueel. In de galerij hieronder een greep uit de vele tekeningen en schilderijen die ik in de loop der jaren gemaakt heb.